ภาพชุดเมืองเวียงจันทน์

ภาพชุดเมืองเวียงจันทน์

เที่ยวประตูชัย หอพระแก้ว (หอตำ) วัดสีสะเกด นมัสการวัดพระธาตุหลวง ซ่อปปิ้งสินค้าพื้นเมือง

เสน่ห์ของการท่องเที่ยวในเส้นทางหลวงพระบางและทุ่งไหหินได้แก่ธรรมชาติที่สวยงาม มีภูเขาสูงสลับซับซ้อน ระหว่างหากโชคดีก็จะเห็นทะเลหมอกที่สวยงาม และสองข้างทางจะพบเห็นชาวลาวมากมายหลายกลุ่ม ประกอบไปด้วย ลาวลุ่ม ลางเทิง ลาวสูง

ส่วนการเดินทางโดยทางเรือ หรือล่องเรือแม่น้ำโขงสู่หลวงพระบางจะมี 2 เส้นทาง

เส้นทางแรกได้แก่ “ด่านเชียงของ จังหวัดเชียงราย“ โดยนั่งเรือล่องแม่น้ำโขงจากเชียงของ ผ่านป่าเขา เกาะแก่ง และหมู่บ้านชนบท ไปจนถึงหลวงพระบาง ระหว่างทางก็จะแวะตามสถานที่สำคัญต่างๆ

เส้นทางที่สองได้แก่ “ด่านห้วยโก๋น จังหวัดน่าน“ ก็เป็นอีกเส้นทางหนึ่งที่กำลังเป็นที่นิยม การล่องเรือในเส้นทางนี้จะมีระยะทางที่สั้นกว่าเส้นทางจากด่านเชียงของในจังหวัดเชียงราย แต่การล่องเรือทั้งสองเส้นทางก็จะไปถึงหลวงพระบางในตอนเย็นพร้อมๆกัน

การท่องเที่ยวเมืองหลวงพระบางโดยทางเรือ เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบธรรมชาติ ป่าเขาลำเนาไพร ระหว่างล่องเรือเราจะเห็น แก่งหินหรือโขดหินที่มีรูปร่างแปลกตาตลอดเส้นทาง รวมทั้งได้เห็นวิถีชีวิตของชาวลาวที่อาศัยอยู่ตามริมฝั่งโขง เห็นการหาปลาของชาวประมงพื้นบ้านเป็นระยะๆ ส่วนในช่วงเย็นก็จะเห็นการอาบน้ำของแม่ยิงลาว ซึ่งเป็นภาพที่หาดูได้ยาก

ประเทศลาวประกอบไปด้วยชาติพันธ์หลายกลุ่ม

กลุ่มหลักๆได้แก่

1.ลาวลุ่ม หมายถึงชาวลาวที่อาศัยอยู่ในเขตที่ราบ ส่วนใหญ่ได้แก่คนเชื้อชาติลาว ภูไท ไทดำ ไทลื้อ ฯลฯ ใช้ภาษาลาวหรือภาษาตระกูลภาษาไทเป็นภาษาหลัก ประชาชนกลุ่มนี้มีอยู่ร้อยละ 68 ของจำนวนประชากรทั้งหมดและอาศัยกระจายอยู่ทั่วประเทศ ถือว่าเป็นกลุ่มชาวลาวที่มีจำนวนมากที่สุดในประเทศ

2.ลาวเทิง หมายถึงชาวลาวที่อาศัยอยู่ในเขตที่ราบสูง เช่น ชาวบรู มะกอง งวน ตะโอย ตาเลียง ละเม็ด ละเวน กะตัง ฯลฯ ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ทางภาคใต้ของประเทศ เช่น แขวงจำปาสัก แขวงเซกอง แขวงอัตตะปือ คิดเป็นร้อยละ 22 ของจำนวนประชากรทั้งหมด

3.ลาวสูง หมายถึงชาวลาวที่อาศัยอยู่ในเขตภูเขาสูง เช่น ชาวม้ง เย้า มูเซอ ผู้น้อย และชาวเขาเผ่าต่างๆ ส่วนมากอาศัยอยู่ในเขตภาคเหนือของลาว เช่น แขวงหลวงพระบาง แขวงเชียงขวาง และตามแนวตะเข็บชายแดนภาคเหนือ ชาวลาวกลุ่มนี้คิดเป็นจำนวนร้อยละ 9 ของจำนวนประชากรทั้งหมด